سرکوب و پایه‌های لرزان قدرت

حکومت کودتا روز 13 آبان تا توانست چماقدار و باتوم بدست به جان مردم انداخت البته ما با ددمنشی رژیم آشنایی داریم و می‌دانیم این حکومت بدون سرکوب حتی یک روز هم نمی‌تواند حکومت کند و سرکوب 13 آبان هم از منتهای ذلت و استیضالش بود و همه دیدیم وقتی سرکوبگران، قیام مردم را با حضور خیابانی و به رغم هوشتارهای مکرر، تداوم یافته دیدند دیگر حساب و کتاب و قانون و قاعده و نظم و نظام را کنارگذاشتن و به صغیر و کبیر رحم نکردند

امٌا الان شرایط متفاوت است و جانیان پست‌فطرت سرکوبگر حساب این را نکردند که سرکوب در مرحله قیام به ضد خود تبدیل می‌شود یعنی سرکوب زمانی می‌تواند کارآیی داشته باشد که یک حرکت و قیام مردمی پشت آن نباشد مثلاً سرکوب ترکمن صحرا و سرکوب مردم کردستان در اوایل انقلاب و یا سرکوب مردم در 30 خرداد و کشتار انقلابیون و مبارزین در دهه 60 و یا سرکوب دانشجویان در 18 تیر و یا سرکوب کارگران شرکت واحد و...

امٌا در مرحله قیام هر چقدر رژیم بیشتر دست به سرکوب بزند پایه‌های قدرتش لرزانتر خواهد شد و قیام رادیکالیزه‌تر می‌شود تو همین چند ماه اخیر که موج دستگیری‌ها افزایش پیدا کرده و شکنجه و تجاوز و فضای اختناق را گسترده‌تر کردند این جنبش میلیونی رادیکال‌تر شده و از شعارهای تقلب در انتخابات و شعارهای پس گرفتن رأی عبور کرده و به مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای و خامنه ای قاتله ولایتش باطله رسیده

و به زبان دیگر هر چقدر رژیم برای حفظ و بقاء خود سرکوب را بیشتر کند گورش را عمیق‌تر می‌کند . خامنه‌ای نمی‌تواند به این سادگی از روی این قیام عبور کند و این سرکوب‌ها در ضعف و ذلیل بودن باطن و بنیاد این حکومت است و توان خاموش کردن شعله این قیام را ندارند چون حریق این قیام دامن ولایت فقیه را گرفته و بالاخره بنیادش را خاکستر خواهد کرد