کارگران

اول ماه مه برای میلیونها کارگر ایرانی ِستم دیده و پنچ میلیون بیکارزیر خط فقرحدیث دیگری از درد ی آشناست که تار وپود آدمی را می خراشد و عدم برنامه ریزی برای اشتغال آنها ووضعیت اصفناک زندگی آنان و فشارهای ناشی از ظلم مضاعف از قبیل بیمه و بازنشستگی و پاداش و پوشش امنیتی وقراردهای استثماری تحت نام قانون بدون حمایت هیچ نهاد دولتی امروزه بیش از بیش لمس میشود . در این روز که ثمره پیکار میلیونها کارگر وزحمتکشان در سراسر این پهنه جهان بدون مرز جغرافیائی برای احقاق حقوق و برای بهتر کردن شرایط زندگی است باید کمی بیشترفکرو تعمق کنیم چرا باید یک کارگر اروپائی دارای زندگی کاملاً متفاوت با یک کارگر ایرانی را داشته باشد تعطیلات تابستانی هر ساله مزایای ویژه برای کار در روزهای تعطیلی حقوق بازنشستگی مکفی اجازه ویژه برای زنان بار دار واجازه مرخصی برای پدران نوزادان و حمایت چندین نهاد قانونی از قبیل سند یکاها و کانونهای اجتمائی را دارند . ولی یک کارگر وزحمتکش ایرانی چه حقوقی دارد ؟؟ کارگر ایرانی باید درصفحه نیازمندیها روزنامه ها کلیه خود و یا همسرش را باید بفروشد تا به نابسامانی های زندگیش برسد قانونهای کار اروپا با تمام کمبودها و نارسائی ها قابل قیاس با ایران نیست و بقولی سر عقل آمدن سرمایه داری است که شرایط کارگری را در غرب عوض کرده است زیرا به راحتی دولتهای اروپائی با قراردادهای استثماری و زدوبند های سیاسی با دولتمندان مستبد براحتی با سرمایه گذاری شرکتهای تجاری در این کشورها منابع ملی وثروتها ومنابع طبیعی را به یغما میبرند . ولی لااقل در حد امکان یک رفاء نسبی برای کارگران خود قائل هستند البته بخاطر دوام و بقاء خود و دولتشان و بالاخره یچ و مهره های زنگار گرفته زندگی کارگران ایران هیچگاه با آچر قانون کار دولت آخوندها باز نخواهد شد وکارگران میهنمان در سراب زندگی دست و پا میزنند به امید سرنگونی و آزادی واحقاق حقوق کارگران وتشکیل سندیکاهای کارگری و نهادهای حمایت کننده زحمتکشان