اعدام‌ها و نزاع دیپلماتیک

هفته گذشته ماسیمو دالما وزیر امور خارجه ایتالیا معاون سفیر ایران در رم « حسین مافی مقدم » را به وزارت‌خانه احظار کرد و اعتراض خود و اعتراض تعداد زیادی از نمایندگان پارلمان ایتالیا را به خاطر موج اعدام‌های خیابانی ، به شکل رسمی به گوش دولت ایران رساند و مخصوصا نگرانی نسبت به جان عدنان حسین پور، روزنامه نگار و هیوا بوتیمار، فعال مدنی، دو شهروند کرد ایرانی که به اعدام محکوم شده اند را گوشزد کرد و کلاً یک کارزار گسترده‌ای برای نجات این دو شهروند کرد ایرانی در ایتالیا به پا شد . ازحمایت فدراسیون خبرنگاران ایتالیا گرفته تا روسای کمیسیون های خارجی و صنایع پارلمان ایتالیا، سندیکای سراسری مطبوعات و صدها شخصیت فرهنگی و رسانه ای حمایت کردند
و بالاخره دیروز صدای سخن‌گوی وزارت خارجه آخوندها محمد علی حسینی بلند شد و ایتالیا را متهم کرد که دارد به امور داخلی ما دخالت می‌کند و ما در کشور قانون داریم و مجرمین را طبق فوانین خودمان مجازات می‌کنیم و کسی هم حق دخالت ندارد .

و در مورد دو هموطن کرد هم گفت که این ها نه به خاطر کرد بودن و نه بخاطر روزنامه نگار بودن محکوم شده‌اند . و تصمیم مجازات آنها به دادگاه قضایی ایران مربوط می‌شود !!
البته در پاسخ به اراجیف آخوند‌ها پرودی نخست وزیر و اوگو اینتینی معاون وزیر امور خارجه با لحنی ملایم‌تر گفتند که ایتالیا حق دارد بطور علني اختلاف نظر خود در مورد اين مسايل را ابراز کند و این دخالت در امور داخلی نیست و ايتاليا تلاش جهاني براي ممنوع كردن مجازات مرگ را هدايت مي كند .

ولی جياني وِرنِتي که از معاونان وزارت خارجه ايتاليا در امور كشورهاي آسيايي و همچنین عضو ثابت کمسیون قضایی است موضع قاطع و تند و تیز علیه رژیم گرفت و گفت رژيم ايران از مجازات مرگ سوء استفاده مي‌كند و آزادي هاي بنيادين را نقض مي نمايد. اين وظيفه و حق هر كسي است كه صدايش را عليه اين موضوع بلند كند . و رژیم ایران یک رژیم دیکتاتوری است . و داد و ستد تجاری موضع ایتالیا را در برابر رژیم نرم کرده است

حالا از این نزاع که بگذریم مسئله حقوق بشر و اعلامیه حقوق بشر یک قانون بین المللی و به لحاظ حقوقی برای تمام دولت‌ها است و وقتی که اعلامیه حقوق بشر را در مجمع عمومی سازمان ملل دولت‌ها امضاء می‌کنند و به مفاد آن تعهد می‌دهند ، نباید جنبه اجرایی داشته باشد ؟؟ وآیا نباید برای تضمین آن سازمان ملل قاطعانه برخورد کند ؟؟ و می‌بینیم کشوری مثل ایران می‌گوید به خودمان مربوط است . ایران 53 بار برای نقض حقوق بشر محکوم شده ولی هنوز جانیان قضایی حکم سنگسار و دار در ملاء عام صادر می‌کنند اگر حقوق بشر سازمان ملل با قوانین بین‌المللی و با کمک دادگاه‌های بین المللی می‌توانست حکم جلب برای جانیان این احکام ضد انسانی صادر کند آن وقت می‌دیدیم رژیم چطور عقب نشینی می‌کرد .