در آن زمان 1090000 نیروی نظامی ایتالیایی در خود کشور حضور داشتند و بیرون از مرزها، 230 هزار نیرو در فرانسه و کورسیکا و 300 هزار در اسلونی، دالماسی، کرواسی، مونته نگرو ، 100 هزار در آلبانی و 260 هزار نیرو در یونان و جزیره اژه، تحت امر دولت ایتالیا بودند که در مجموع بالغ بر900 هزار نیرو و به لحاظ کمٌیت، نیروی قابل ملاحظه‌ای در صحنه نظامی بودند
ولی فاقد نیروی زرهی و فاقد سلاح‌های پیشرفته، و از توان نظامی بالایی به لحاظ جنگی برخوردار نبودند حالا علاوه بر این کم‌بود تجهیزات در خارج از مرزها، پیمان متارکه را هم باید به این بدبختی‌ها، اضافه می‌کردند . این پیمان که از طرف رئیس دولت، مارشال بادولیو که خود نظامی کارکشته‌ای بود و باید موقعیت حساس نظامی ِ منطقه را می‌سنجید، نسنجیده امضاء می‌شود
با این پیمان منعقد شده موقع تسویه حساب با آلمان‌ها فرا رسیده بود و آلمان‌ها نیروهای ایتالیایی را خیانت‌کار می‌شمردند چون که تا دیروز با آن‌ها بودند و امروز با دشمنان آن‌ها توافق نامه دوجانبه امضاء کرده‌اند و آلمان‌ها نیروهای ایتالیایی را در همه جا خلع سلاح می‌کردند
در بعضی از نقاط دور افتاده حتی برخی از مسئولین بالای ارتش ایتالیا خبر پیمان متارکه را نشنیده بودند و در مقابله با حملات آلمان‌ها مقاومت می‌کردند که بیشتر اوقات منجر به کشته شدن آن‌ها می‌گشت ولی فاجعه بزرگ‌تر در سواحل کفالونیا (CEFALONIA ) در یونان رخ می‌دهد. تمام نیروی رزمی ایتالیایی حاضر در این جزیره، آگاهانه تصمیم به مقاومت مسلحانه علیه نیروهای آلمانی گرفتند و د ر این نبرد سخت همه آنان یعنی 9646 نفر در آن روز جان باختند
در گزارش افسران آلمان به مقامات بالا، نیم میلیون اسیر که 35000 تن از آنان افسران ایتالیایی هستند به چشم می‌خورد که روانه اردوگا‌ه‌های کار اجباری می‌شوند از دیگر خسارات و تلفات می‌شود از بمباران ناو دریایی بزرگ زرهی رم در 9 سپتامبر یاد کرد که منجر به کشته شدن 1253 نفر از نیروهای دریایی همراه با خدمه و کاپیتان کشتی، و همچنین در دریای مدیترانه کشتی‌های زیادی از نیروهای ایتالیایی به قعر دریا نشستند و تعداد کشته شدگان بالغ بر28937 نفر برآورد می‌شود علاوه بر این بر نیروی هوایی ایتالیا هم تلفات و خسارت قابل ملاحظه‌ای وارد می‌شود
امٌا اگر ارتش ایتالیا به طرز فجیعی شکست می‌خورد و شمال و مرکز ایتالیا به تصرف کامل آلمان در‌می آید و موسولینی را دوباره بر قدرت بر می‌گردانند و جمهوری سوسیالیست ایتالیا را بعد از نظام پادشاهی بنا می‌کنند، امٌاجنبش مقاومت مردمی و ارتش خلقی پارتیزانان همان سربازان داوطلب در کوهستان‌ها و دشت‌ها و تالاب‌های شمال کشور، برگی زرین را در تاریخ فرهنگ و یگانگی و یکپارچگی کشور رقم می‌زند و کشور ایتالیا را در مقابل سلطه‌جویی و خودکامگی چکمه پوشان نجات می‌دهد...ادامه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر